 |
Amildegiaren ertzean zudenean |
Amildegiaren ertzean zaudenean
oroitu zaitez etxekoez.
Amildegiaren ertzera iristean
begira ezazu atzera.
Ikusten?
Bada beste errealitate bat,
bai, bada.
Eta ondo begiratzen baduzu
gainera,
zure herria non dagoen ikusi ahalko duzu.
Ez, ez gara hain desberdinak,
nik ere izan nuen zure adinean une-garai kaxkar bat
Baina barraren puntara iritsi eta atzera begiratzean...
maite ninduten guztiak ikusi nituen niri begira!
Eta amildegiaren ertzean nengoela pentsatzen nuen une hartantxe
itsasoaren magalak besarkatu ninduen
eta
kresalaren usain sarkorrari esker
zenbat maitatuko zintudan jakin nuen.
Bai, zure mina neurea da,
zure ezinegonak ito egiten nau
zure haserreak bihotza kuzkurtzen dit
eta konturatzen naizenerako
kaletik zehar banoa, ni neu bakarrik
hankak arrastaka eta burua guztiz galduta...
Baina orduan,
garai batean bezala
barraren puntaraino iritsi naizela konturatu naiz
eta
itsasoaren kresalak gogorarazi dit
ZENBAT MAITE ZAITUDAN!
Itzul zaitez nigana nire pittina
zuri esker jakin nuen zer den ama izatea
eta orain
ama izateaz disfrutatu nahi dut.
Baina horretarako zu nire alboan
BEHAR ZAITUT!